Bij mijn dood - Jac Zitman

Zoeken
Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

Bij mijn dood

De Columns > Gedichten
Het lichaam is sterfelijk
daar is verder niets aan te doen
maar, ik ben het lichaam niet


Na mijn dood

Wanneer men mij dan zoekt,
hoeft men niet bij een graf te staan huilen,
ik ben daar immers niet.

Ik ben in het ruisen van de bomen,
in het eeuwige geluid van de branding,
in de wind die door je haren waait.
  
Er zal geen grond zijn waar men mij vind.

Ik ben in de glinstering van de druppel op het blad
en in de natuurlijke gang van de seizoenen.  

In de vuurrode zon die wegzakt aan de verre horizon,
in de donkere nacht ben ik in de flikkerende ster,
om ‘s morgens de aarde weer wakker te maken

En te verwarmen.




 
Copyright 2016. All rights reserved.
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu