Burn-out - Jac Zitman

Vaak zien we een plotseling instorten, maar wel na voorgeschiedenis van jaren van grote spanningen, van erg moe voelen, veel dwang-denken, langdurige roofbouw op zich zelf. ‘Als het klopt dat de tijd die je nodig hebt om te herstellen van burn-out even lang is als de tijd om burn-out te raken’, zei een man me eens, ‘zit ik over 10 jaar nog thuis’.

Bij ernstige burn-out zien we een sterk gevoel van wanhoop, machteloosheid, de grip kwijt zijn, zelfs op hetzelfde punt staan als waarop sommige anderen zichzelf beschadigen.

Dat het zover niet moet komen zal voor iedereen duidelijk zijn. Er zijn waarschuwingen die een mens niet in de wind zou mogen slaan.

Slaapproblemen; je hebt inslaap- en/of doorslaap problemen of je wordt regelmatig badend in het zweet en angstig wakker.

Je gaat meer fouten maken; doorgaans zul je meer uren werken om het werk af te krijgen, kans op het maken van fouten wordt hierdoor steeds groter.

Lusteloosheid; je kunt jezelf steeds minder tot handelen aanzetten.

Geen zin en energie meer om ‘s morgens naar het werk te gaan, of aan het werk te gaan. Cynisme; afzetten en onverschilligheid naar je werk en in de privé situatie.

En dan de lichamelijke stressklachten zoals heel erge rug en nekklachten. Hoofdpijn, grotere vatbaarheid voor infectie ziektes zoals verkoudheid en griep. Vaak zie je dat het spijsverteringssysteem ontregeld is. Bij mensen die op kantoor werken beginnende RSI-klachten: last van de arm door te lang en te intensief typen. Pijn blijft nog geruime tijd na het stoppen met typen, ook 's nachts.

’Te hard gewerkt en te weinig rust genomen’, wordt vaak gezegd wanneer iemand dit soort klachten heeft. Maar dan blijkt dat na een paar weekjes thuis de energie er nog niet is. Maar, als je een gebroken been hebt schuifel je makkelijker over straat op een tijd dat je ‘hoort’ te werken, dan als je overspannen bent. Want wat voor prachtige namen er ook op de ziekte worden geplakt, je bent gewoon overspannen. En dan blijf je wat thuis, en de machteloosheid en de ergernis blijft. Al slaap je tot je er groen van ziet, de moeheid blijft evenals de andere verschijnselen. Je snapt er niets van en dan krijg je wat medicijnen om je wat minder depressief te voelen en dan gaat het nog steeds niet. ‘Die psychiater waar ik ben geweest’, vertelde me eens iemand me, ‘wist met stelligheid te vertellen dat er een stofje in mijn hoofd ontbrak, en daar kreeg ik medicijnen voor’. ‘Simpel, dacht ik, is het zo maar weer klaar’. ‘Maar het helpt niets, ik kreeg zelfs last van bijwerkingen’.

Er ontstaan door stress wel tekorten aan stoffen in ons lichaam en ook in de hersenen. Maar deze stofjes maakt een mens zelf aan en het is zelfs schadelijk om ze van buiten af toe te voegen. Het lichaam maakt deze belangrijke stoffen dan helemaal niet meer aan. Dan ben je verslaafd en kom je slechts met grote moeite van de medicijnen af. Het is veel verstandiger om het lichaam zelf de tekorten aan te laten vullen. Door aanvullende voeding bijvoorbeeld. En met natuurlijke middelen waar nodig. In mijn praktijk is mij opgevallen dat bij mannen het zenuwstelsel ernstig ondervoed is, bij vrouwen het hormoonstelsel. Hier door kunnen ernstige emotionele problemen ontstaan met vergaande sociale gevolgen. zie ook Overspannen en Hormonen , voor vrouwen

Gebruik dagelijks een goede VitB complex, Levertraancapsulles en HypoTarwekiemoil capsules.
Mannen adviseer ik 3 x daags een flinke theelepel honing te nemen.

Maja's Kruidenpoeder om het hele lichaam schoon te maken en het afweersysteem te stimuleren. Gebruik geen varkensvlees en ongezuurde melkproducten. Doe de therapieën die je nodig hebt om je lichaam te laten herstellen

Bij patiënten met burnout, burn-out verschijnselen zie ik altijd dat ze lange tijd tegen hun natuur in hebben geleefd. Het zijn altijd mensen die zich (hebben) laten leven. Die zich zelf in de weg lopen. Die zich zelf ontkennen.

Volgens mij worden deze verschijnselen veel te vaak aan hard werken toegeschreven. Er wordt te vaak voorbij gegaan aan de druk die er voor zorgt dat mensen steeds meer tegen hun natuur in moeten gaan.

Kinderen worden al vanaf hun jongste leeftijd opgezweept ‘beter’ te zijn. Trends volgen elkaar snel op, wie niet mee doet valt af. Volwassenen geven een voorbeeld van rennen en vliegen. Voor de rust en stilte die een mens in zich zelf vind is nauwelijks aandacht. Is het dan zo vreemd dat op een gegeven moment de man met de hamer langs komt? De man met de hamer die in werkelijkheid ons eigen, werkelijke zelf is, dat aan de noodrem trekt.

‘Kom terug naar je zelf’, zegt het ons, ‘Ga terug naar je diepste behoefte’.