Natuurlijk Bevallen - Jac Zitman

De Franse dokter Frederik Leboyer deed de wereld van de verloskunde op zijn grondvesten schudden. Hij werkte eerst vele jaren volgens de gewone methode, waarbij gebruik werd gemaakt van veel apparatuur (technische bevalling). Maar na al die jaren raakte hij plotseling onder de indruk van een stukje film waarop hij het complexe gedrag zag van een pasgeboren baby. Er ging een nieuwe wereld voor hem open! Het werd dokter Leboyer duidelijk dat het niet voldoende is dat de baby ademt, een goed cijfer behaalt als hij voor het eerst wordt onderzocht (Apgar-score) en de theoretische gewichtscurve benadert. Leboyer besefte ineens dat alles wat een baby meemaakt onherroepelijk geregistreerd wordt en dat het volwassen gedrag ten dele al geprogrammeerd wordt bij de geboorte. Intussen zijn er vanuit verschillende onderzoeksrichtingen meer argumenten op tafel gekomen die deze gedachte steunen.

Vrouwen die volgens de 'Leboyer methode' bevallen worden niet speciaal voorbereid. Wanneer de baby te voorschijn komt wordt hij heel voorzichtig op de buik van de moeder gelegd. Eerst zat hij in de buik, nu ligt hij erop; de vertrouwde omgeving blijft dus gedeeltelijk aanwezig. Ik zei 'heel voorzichtig' want Leboyer merkte op dat elke aanraking en elke schok beantwoordt wordt door een verandering in de ademhaling en dus in de emoties van het kind. Dat er verband bestaat tussen beiden is duidelijk gebleken in de Haptonomie, waarvan de Nederlander F. Veldman de grondlegger is.

Bij de geboorte verandert de hele wereld van het kind. De overgang van de ene wereld, in de buik, naar de andere, de buitenwereld, laat Leboyer zo geleidelijk mogelijk gebeuren. Geluiden en licht worden gedempt. Dus geen felle lampen op oogjes die nooit het daglicht zagen. Hij gaat er vanuit dat de geboorte een traumatische ervaring kan zijn. Daarom plaatst hij de baby in een badje en daarmee in de vertrouwde warme waterige omgeving die herinnert aan het vruchtwater van de baarmoeder. En prompt verschijnt er een zalige glimlach op het gezicht van de pasgeboren baby. Dan wordt de baby voorzichtig uit het water gehaald en steeds opnieuw terug in het warme badwater gehouden tot hij niet meer paniekerig reageert, m.a.w. totdat hij, of zij haar geboorte aanvaardt heeft. Wat Leboyer doet is eigenlijk niets nieuws. Bij een thuisbevalling is vaak dezelfde situatie aanwezig. De nieuwbakken vader kan nu door de baby in het badje te doen op de "Leboyer manier" zijn bijdrage leveren om zijn kroost op de wereld te zetten.

Een ideale manier zult U zeggen, maar soms kan het niet anders, en geeft een bevalling allerlei complicaties. Zo was het ook bij een jonge vrouw die bij mij in de praktijk kwam omdat ze geen kinderen kon krijgen. Na een half jaar van behandelen en het gebruiken van natuurlijke middelen werd ze, tot ongeloof van haar gynaecoloog, toch zwanger. Helaas werd haar kindje te vroeg geboren en moest in het ziekenhuis blijven toen de jonge moeder alweer naar huis mocht.

Toen de grote dag was aangebroken en de baby naar huis mocht, kon de jonge vrouw het allemaal niet aan. Haar moeder belde mij op met een schreeuw om hulp. Wat was er gebeurt? In dit ziekenhuis was veel te weinig aandacht geweest voor de moeder-kind binding. Want, zoals het fijn is dat de baby goed op de wereld komt, zo is het ook nodig dat de nieuwbakken moeder een goede start kan maken, kan wennen aan haar baby. Ik gaf de raad dat moeder en kind dagelijks een tijdje, zo naakt mogelijk samen naar bed gaan. Zo kon het lichaamscontact dat door de vroegtijdige bevalling zo wreed werd verstoord, weer worden hersteld. Ook samen in bad en vooral het geven van borstvoeding zal dit gevoel versterken. Na 14 dagen kwamen ze bij mij langs, om de baby te laten zien, en ik zag het al gelijk, het ging prima met ze.

Een eerst geboren baby die met een vacuümpomp, en dus een zware bevalling, op de wereld kwam was zeer onrustig. Hij was heel druk, sliep slecht en brulde als teken dat hij heel kwaad was wat hem allemaal overkomen was. De ouders dachten dat er wellicht aardstralen of iets anders 'bovennatuurlijks' in huis was en vroegen mij om raad.

Toen ik het pas geboren jongetje voor het eerst zag lag hij te slapen in de reiswieg, maar aan zijn schokkerige bewegingen was te zien dat hij droomde.

Voorzichtig legde ik mijn hand op z'n hoofdje en kon zo 'meekijken' wat hij droomde. Ik zag dat hij zich in een warm licht bevond, en naar het koude 'donkere' werd getrokken. Van het licht naar het donker, zo wordt een geboorte door baby's ervaren, en dat is niet erg prettig.

De moeder van deze baby had het gevoel dat ze haar kindje zoveel mogelijk in haar armen moest houden, maar de mensen om haar heen noemden dat verwennen en vonden dat ze hem maar moesten laten huilen,'Dan stopt hij vanzelf' zeiden ze. Ook raadde men haar aan over te gaan van de borstvoeding die ze gaf, op flessenvoeding. Wellicht was haar voeding niet goed.

Door al dat gehuil van haar baby en de onzekerheid die haar aangepraat werd, was de jonge moeder op van de zenuwen. Ik moedigde haar aan om haar omgeving maar te laten praten, en helemaal haar eigen gevoel te volgen. Want, moeders hebben nu eenmaal dat speciale gevoel, dat ze zelf het best weten hoe ze moeten handelen met hun kroost. Blij dat haar gevoel erkenning kreeg deed ze wat ze allang had moeten doen, ze knuffelde de hele dag met hem om, en gaf hem al haar liefde en zorg.

Twee vliegen in één klap was het resultaat van mijn advies, en de homeopathische druppels die ik gaf om alles wat te ondersteunen. De baby kwam tot rust en veranderde in een rustig en tevreden mensje dat blij en open de wereld inkijkt. Ook de jonge vrouw kwam tot rust en vertelde me dat ze trots is dat ze haar gevoel gevolgd heeft

'Het is', zo vertelde ze mij, 'dat ik voel dat ik hierdoor pas écht Moeder ben geworden'.