Postnatale Depressie - Jac Zitman

Ook de postnatale depressie vindt zijn oorsprong in een slecht werkende hypofyse, de centrale van het hormoonstelsel. Wie bij mij in de praktijk bekend is weet van de vele geboorte kaartjes die ik ontvang van echtparen die aanvankelijk problemen hadden met het krijgen van kinderen. Steeds zal ik die zwangere vrouwen aanraden om ruim voor de bevalling contact met me op te nemen zodat ik ze wat middelen kan meegeven voor rond de bevalling. Nog nooit is het voorgekomen dat één van deze vrouwen een postnatale depressie kreeg. Gelukkig niet, want zo'n postnatale depressie is één van de naarste zaken die een jonge moeder kan overkomen en zorgt voor een enorme belasting voor het hele gezin. Voor de vrouw zelf is het dubbel erg omdat ze erg onzeker wordt over haar eigen psychische gesteldheid. De omgeving stelt, vooral als het langer duurt, ten onrechte dat de vrouw last heeft van een psychische storing. Uit mijn jaren lange ervaring met de behandeling van postnatale depressie ben ik te weten gekomen dat de oorsprong van deze ziekte, hoewel er ook sprake is van emotionele klachten, van lichamelijke aard is, die ik behandel met hypotarwekiem olie, homeopathische middelen, kruiden en de behandeling die ik als magnetiseur geef.

Bij de geboorte van een kind treden er grote verandering op in het lichaam van de vrouw, gestuurd door het hormoonstelsel, met name de hypofyse. Doordat ons voeding pakket niet altijd die stoffen bevat die het hormoonstelsel optimaal laat werken ontstaat hier makkelijk een ontregeling. De pil en een prolactine remmer, middelen om de borstvoeding te remmen, en andere middelen die veel oestrogenen bevatten blijken vervelende consequenties te kunnen hebben, ze leiden tot een verhoging van het mineraal koper in het lichaam. Dit kan, blijkens onderzoek van dr.Hoes psychiater uit Tiel, diep ingrijpende verstoring van de biochemische gesteldheid van het lichaam te weeg brengen. Dit vormt de basis voor het optreden van depressie in het algemeen en ook voor postnatale depressie.

Vooral als de postnatale depressie verschijnselen zich in een sluipend, langzaam tempo aandienen kunnen soms vervelende situaties binnen het gezin en binnen het huwelijk ontstaan. Veelal wordt de na de bevalling optredende zwakte, nervositeit enz. toegeschreven aan het feit dat de bevalling nog maar zo kort achter de rug is en dat de vrouw moet wennen aan de nieuwe situatie. De moeheid wordt toegeschreven aan het zelf voeden van de baby en de slechte nachtrust. Niemand is er in zo'n geval op bedacht dat gesproken kan worden van een ernstige ontregeling van het lichaam van de vrouw.

De eerder genoemde psychiater dr.Hoes heeft het biochemische mechanisme, volgens welke dit alles tot stand komt, beschreven als het subklinisch pellagra. Hij komt tot een indrukwekkende rij van verschijnselen, die direct in relatie gebracht kunnen worden gebracht tot symptomen van postnatale depressie. Dr.Hoes geeft de volgende opsomming van symptomen die het gevolg zijn van te korten aan stoffen die tot een slecht werkende hypofyse leiden:

Heel wat lichamelijke en psychische problemen die hun oorsprong vinden in een tekort op lichamelijk gebied die vrij eenvoudig op te lossen zijn met heel gewone middelen en goede behandeling. Dit is geen alternatieve veronderstelling van een dwaze magnetiseur, zo als men mij zou kunnen zien, maar een klinisch bewezen feit.

Zoals we in de opsomming van dr.Hoek zagen is hyperventilatie een verschijnsel dat bij postnatale depressie kan optreden. Hyperventilatie kent de volgende verschijnselen: duizelingen, hartkloppingen, uitstralingspijn in de linker arm, hals en kaken. Een lam gevoel in de spieren, angst gevoelens en het gevoel bewusteloos te raken met als gevolg totale paniek. Als een moeder enkele weken na de bevalling alleen thuis is met haar baby kan dat tot enorme ontreddering leiden, en haar het gevoel geven dat ze zich niet alleen kan redden. Ze probeert bij haar positieve te blijven, terwijl het gevoel van "er moeten zijn" tot grote angst gevoelens kan leiden. De familie zal met goedbedoelde adviezen komen die vaak de zaak alleen maar erger maken, omdat ze er van uit gaan dat het psychische problemen zijn. Wanneer zo'n vrouw dan "door het lint gaat", de verantwoordingen voor haar kind afwijst, op de vlucht slaat, of in het ergste geval zich zelf of het kindje iets aandoet krijgt ze de hele maatschappij over zich heen en wordt als psychisch gestoord bestempeld, en ze wordt dan ook als zodanig behandeld, zonder dat men naar de lichamelijke oorsprong van de problemen kijkt. Kunt U zich een beetje voorstellen hoe zo'n door iedereen onbegrepen vrouw zich voelt? Hoelang kan zo'n postnatale depressie duren, zult u zich wellicht afvragen. Veel vrouwen blijken, onbehandeld, gedurende lange jaren psychische onevenwichtigheden te ervaren die hun oorsprong in een postnatale depressie vindt. Een patroon van verstoringen, dat duurt tot 20 jaar na de laatste bevallingen is geen uitzondering.