Hoog begaafd - Jac Zitman

Zijn moeder belde me op om te vragen of ik haar zoontje van acht jaar kon helpen. Peter zal ik hem hier noemen, hoewel dat natuurlijk niet zijn echte naam is. Peter was, volgens moeder, een hoog begaafd kind die niet goed met al die begaafdheid kon omgaan. Dit zorgde ervoor dat hij op school niet goed mee kon, en in huis soms zeer energiek, en dan weer heel sloom was. Eigenlijk was Peter helemaal niet te handhaven en zijn moeder en vader werden er "stapelgek" van zoals moeder de situatie beschreef.

Toen Peter op het afgesproken tijdstip met z'n moeder mijn praktijk binnen kwam bleek uit niets dat de kleine jongen hyper actief was. Als een klein, zielig vogeltje met een wit bekkie en holle donkere ogen zat hij in een stoel voor mijn bureau. Het was eerder moeder die mij zenuwachtig en hyper actief overkwam. Ik moest haar zelfs even tot rust manen, omdat ze in een paar minuten een verhaal van misschien wel een paar uur aan me wilde vertellen. Toen ik haar vroeg hoe er was vastgesteld dat Peter hoog begaafd is, bleek dat zijn ouders die conclusie zelf hadden getrokken na het lezen van boeken en stukjes in maandbladen. Ook waren zijn ouders met Peter al diverse helderzienden, kaartleggers e.d. langs geweest die hadden vastgesteld dat de kleine jongen waarschijnlijk tot de begaafdste kinderen van deze eeuw behoorde.

Niet alleen zou hij een enorme intelligentie hebben, maar ook op paranormaal gebied zou hij het een en ander kunnen. Ja, en dat vonden zijn vader, maar vooral zijn moeder, geweldig. Ze vertelde me allerlei voorbeelden over de bijzondere eigenschappen van haar kleine zoontje. Een van de opvallendste verhalen was wel dat de kleine Peter regelmatig met zijn overleden grootmoeder praatte, de moeder van zijn moeder. Ook bleek hij bij tijd en wijle voorspellende eigenschappen te hebben zoals moeder mij vertelde. "Soms praat hij 's morgens over iemand, een kennis of familielid, en dan bellen die later op de dag op".

Ik keek de kleine Peter is aan, zo te zien wist hij zelf ook niet echt wat hij met al die begaafdheid aan moest. Wel zag ik in zijn mooie ogen een zwakke roep om hulp. Het was net als of hij er niet meer echt op rekende dat iemand hem kon helpen, Peter zat er wat ongeïnteresseerd bij. Terwijl hij thuis de boel regelmatig op stelten kon zetten, en volgens zijn moeder behoorlijk te keer kon gaan.

Toen ik de kleine Peter "bekeek" kon ik niets van die hoge begaafdheid bij hem ontdekken. Wel "zag" ik dat hij weinig kans had zichzelf te zijn, omdat moeder met deze "Godenzoon" heel wat plannen had. Peter, haar enige kind, moest wat gaan bereiken en zo háár helpen haar eigen trieste leven wat fleur te geven. Ik besloot me eerst met Peter bezig te houden en me daarna op zijn ouders te richten. Om het jongetje wat rust te geven kreeg hij van mij een kruidenthee, waarin het Driekleurig viooltje een hoofdrol speelt

Driekleurig viooltje zorgt ervoor dat kinderen wat beter met hun energie omgaan, het egaliseert als het ware. Het is dus uitstekend geschikt voor kinderen die het ene moment heel actief zijn, maar het volgende moment totaal opgebrand lijken. Nadat ik de kleine man als magnetiseur had behandeld stuurde ik hem met een snoepje naar de wachtkamer. Hier had hij wel zin in, want bij z'n binnenkomst had hij daar al wat speelgoed ontdekt. Toen hij weg was kon ik me eens goed op zijn moeder richten, en eens kijken hoe het met haar was.

Ik had bij haar binnenkomst al "gezien" dat er nog al wat mis was in haar persoonlijk leven. Zo kon ik haar het beeld schetsen van haar huwelijk en de onvrede die dit bij haar te weeg had gebracht, ook door de ruzies die de echtgenoten konden maken. Eigenlijk was ze een diep ongelukkige vrouw, maar naar de buitenwereld probeerde ze dit te verbergen. De band tussen haar zelf en haar man was heel slecht en dat merkte hun kind natuurlijk ook. Nu moet U niet denken dat deze mensen als kat en muis samen leefde. Het was meer dat er eerst sprake was van een gelukkig stel, waartussen stiekem weg een sleur ontstaan was.

Hij was hierdoor wat meer gaan werken, en ging liever buiten wat met de andere mannen praten, dan met zijn eigen vrouw. Zij had zich hier bij neergelegd en kon beter praten met wat buren en vriendinnen onder genot van een bakje koffie. Ook had ze interesse in het paranormale gekregen, en liep ze regelmatig met haar zoon Peter allerlei helderzienden en beurzen af. en natuurlijk waren alleen die helderzienden goed, die haar bevestigde in wat ze zo graag wilde horen, namelijk dat Peter zo begaafd is.

Ik legde de moeder uit dat het helemaal niet interessant is of Peter nu wel of niet zo enorm begaafd is, ik vertelde haar dat ik dit sterk betwijfelde. Wel is ieder kind gevoelig, en pikt spanningen uit z'n omgeving op, vooral uit het gezin waar hij of zij in opgroeit. Als er dan zo'n spanning tussen ouders is, voelt dat kind dat natuurlijk ook. Bedenk maar eens hoe het is als we op visite gaan bij mensen die net ruzie hebben gemaakt. We voelen het, ook al doen ze nog zo hun best om "normaal" te doen. Hoe zou zo'n kind als Peter zich dan wel niet moeten voelen, zo'n kleine jongen die met een draadje aan vader en moeder vastzit. "Eigenlijk zou hij het liefst de benen nemen", stelde ik. "Als jullie van die kleine jongen houden" zo hield ik de moeder voor, "Dan zullen jullie je huwelijk moeten verbeteren". "Zoals het nu is kan het niet blijven, en een scheiding maakt het alleen maar erger". Met tranen in haar ogen zag Peters moeder de waarheid van mijn betoog in. "Dit wist ik eigenlijk ook wel" stelde ze" Bedankt dat U mijn ogen hebt geopend".

Enkele weken later kwam ik ze tegen, Peter likkend aan een ijsje met achter hem z'n vader en moeder, die hand in hand over de markt liepen. Ze hoefden mij niets te zeggen, ik zag zo wel dat er wat was veranderd in dit gezin. "Hé, Zitman" riep Peter me herkennend, en begroetend toe.