De Wereld stond stil - Jac Zitman

Vrijdag was er al gelijk bij het opstaan een onbestemd gevoel, een gevoel dat er iets te gebeuren stond, iets naars wat z'n schaduw voor uit werpt, en waar ik nog niet bij kon. "Er hangt wat in de lucht" zei ik tegen mijn vrouw Willy, die dit helemaal geen leuke uitspraak vond, temeer omdat onze kinderen die avond uit logeren zouden gaan, en de nacht dus niet thuis zouden doorbrengen. Dit onbestemde gevoel bleef de hele ochtend op de achtergrond bij me, ik kon er geen indrukken bij krijgen over wat er aan de hand kon zijn of wat er kon gaan gebeuren. Tussen de middag heb ik speciaal het nieuws in de gaten gehouden en teletekst geraadpleegd, hopend dat ik hier de oorzaak van dit onbehagelijke gevoel kon ontdekken, maar tevergeefs. Om kwart over één reed een ziekenwagen uit Lemmer snel voorbij met zijn loeiende sirene en zwaailicht. Kwart over één, de schrik sloeg om het hart bij iedereen in de straat, de kinderen zijn juist de deur uit, fietsend naar de school in het dorp, die om deze tijd weer begint. Op de Otterweg kijkt men de ziekenwagen na, en ziet hem stoppen bij de kruising van de Otterweg en de Middenweg. Een gevaarlijke kruising, waar geen snelheid beperkende maatregelen zijn genomen, omdat de overheid naar de kille cijfers kijkt, en niet naar de angst in de harten van de moeders die hun kinderen vier keer per dag langs dit nare kruispunt moeten sturen, waar vaak veel te hard word gereden. Uit de richting van Wolvega komt een tweede ziekenwagen langs de school, ook met loeiende sirene en zwaailicht, op weg naar de Otterweg. Ook de leerkrachten schrikken van het schelle geluid van de snel voorbij rijdende ziekenwagen en tellen ongerust de kinderen in hun klas. Gelukkig alle kinderen zijn binnen.