Hart en Vaatziekte - Jac Zitman

Al hoewel ook vrouwen kunnen lijden aan hart- en vaataandoeningen, mogen we bijna stellen dat het in deze tijd een specifiek mannelijke aangelegenheid aan het worden is. Om het hoe en waarom van de hart- en vaataandoeningen te kunnen doorzien, moeten we een kleine beschouwing houden in de zin van menselijk zijn, wat in te delen is in drie grote gebieden.

Ten eerste, het zenuw- zintuigsysteem, de bovenpool, dat is gecentreerd in ons hoofd. De hersenen zijn het centrum van ons zenuw- en zintuigsysteem. Met onze zintuigen nemen we de dingen waar en treden we in daadwerkelijk contact met onze omgeving. Het zenuwweefsel speelt de rol van voertuig en het hersenweefsel verwerkt alles en slaat bepaalde dingen op.

Ten tweede is er dan het ritmesysteem waartoe longen, hart, maag\darmsysteem en nieren behoren. Het zijn allemaal organen die zeer ritmisch gebonden zijn en tot taak hebben een bepaalde 'rondgang' te volvoeren. De longen brengen zuurstof binnen, de grote en belangrijkste energiebron voor mensen, en voeren het afval hiervan weer af. De maag\darmritmen staan in het teken van distributie van stoffelijke energie (het voedsel) in het lichaam, terwijl de nieren helpen bij de uitscheiding. Het hart verbindt twee energiecentra: de kleine en de grote bloedsomloop. Alles is beweging en circulatie in dit gebied.

Ten derde is er dan het stofwisseling / geslachtsorgaansysteem, de onderpool. In dit gebied, waar toe ook de lever en de milt behoren, zetelt het menselijk regeneratievermogen, het herstelvermogen. In dit gebied kan de mens ook tot zijn hoogste vorm van stofwisseling komen: de voortplanting. Alles is in dit gebied gericht op de opbouw. Hier zetelen ook de onbewuste processen die tijdens de slaap op volle toeren werken om het lichaam te herstellen.

Als het zenuw- zintuigsysteem, de bovenpool, te sterk gaat overheersen, ontstaan verkrampingen. De degeneratieprocessen krijgen dan de overhand. Je zou het zo kunnen vergelijken: de bovenpool van het menselijk zijn is een afspiegeling van hetgeen we in het dagelijks leven cultuur noemen, terwijl de onderpool een afspiegeling is van hetgeen we als natuur kennen. We weten immers allemaal dat de natuur gekenmerkt wordt door een bijna tomeloze regeneratiedrang, ofwel hersteldrang. De cultuur blijkt steeds op vernietiging en degeneratie uit te zijn. De gulden middenweg is de stem van je hart, dat immers het zinnebeeld is van het menselijk ritmische midden.

Tegenwoordig blijkt culturele ontwikkeling niets anders meer in te houden dan technologische ontwikkeling. De dagelijkse cultuur wordt immers beheerst door de afspiegeling van de technologische ontwikkelingen. IJskast, televisie, auto, straalvliegtuig, moderne communicatiemedia, enz., enz. Het zijn allemaal zaken die het resultaat zijn van een bijna krankzinnige manier van denken, namelijk de technologische. Vele wetenschapsmensen 'spelen' dagelijks als kleine kinderen met hun miljarden kostende apparatuur en doen daarbij griezelig autoritair en gewichtig. Men tracht het een na het ander aan te tonen en te bewijzen. De ruimtetechnologie is er het meest sprekende voorbeeld van. Om nog maar te zwijgen over bv de, door de NAVO gevoerde, technocratische oorlogen.

Het lijkt erop alsof we op aarde nog niet genoeg zaken hebben waar we ons een wezenlijk in zouden moeten verdiepen.

De cultuur is geworden tot een zinnebeeld van algehele vernietiging. Op gebied van ons bestaan als soort, en op individueel gebied. Dit is niet te pessimistisch gezegd. Integendeel, iedere mens die er een andere mening op na houdt inzake onze cultuur steekt de kop in het zand en sluit zich aan bij de grote massa, die het allemaal best vindt zolang er een gezapig en prettig geregeld leventje te leiden valt.

De hart- en vaatziekten zijn dus niet alleen het gevolg van teveel roken, te weinig lichaamsbeweging, teveel eten, enz. Welnee, zo eenvoudig is dat allemaal niet. De hart- en vaatziekten zijn het directe gevolg van het feit, dat we met ons hoofd veel te veel actief bezig zijn. De vaten gaan verharden. De bloeddruk stijgt en het hart....begeeft het. Maar, we zijn wel verzekerd van de wieg tot het graf, we weten waar we aan toe zijn en we kunnen het allemaal verklaren. Meer beweging, meer Becel, meer trimmen, minder roken, enz.

Ach, denk ik dan, wanneer word je nu weer een levende mens? Wanneer ben je weer bereid te geloven in dat wat niet bewezen kan worden, maar misschien wel de meest verwarmende functie in ons leven heeft: Namelijk die dingen, die het bloed sneller doen stromen. Wanneer komt die man, die dag in dag uit aanjakkert achter zijn maatschappelijke carrière, tot het inzicht dat zijn positie, zijn geld, zijn bezit, zijn 'aanzien' nooit datgene kan opleveren wat een mens tot een wezenlijk gelukkig mens maakt: De vrede in het hart die alle verstand te boven gaat. Waarom is de man dikwijls zo onverstandig dat hij zich steeds maar waar wil maken? Waarom probeert de man steeds maar weer zijn autoriteit te ontlenen aan zijn rationeel getinte maatschappelijk aanzien?

Soms hoor ik sommige mannen wel eens verzuchten: 'Vroeger, toen mijn vrouw en ik pas getrouwd waren hadden we het lang niet zo breed. Maar, we waren toen wel anders met elkaar dan nu'. 'Ik zou er veel voor over hebben om dat weer terug te kunnen krijgen'. Geluk is een kostbaar bezit. Het is zelfs zo kostbaar dat het met alle geld van de wereld niet te koop is!

Vele vrouwen spelen een duivelse rol in dit rationele, afbrekende gebeuren. Onze tijd is vol van vrouwenemancipatie. Het wordt mijns inziens tijd, dat vele vrouwen tot de ontdekking leren komen dat waarachtige emancipatie niets anders is dan het toekennen van de persoonlijke waarde van ieder individu. Waarom leert een vrouw haar man dan niet dat het streven naar nog meer bezit, naar een nog grotere auto, naar een nog luxer huis, en ga maar door, in wezen de doodsteek is voor iedere man?