Meevoelen van pijn - Jac Zitman

Zoeken
Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

Meevoelen van pijn

De Columns > Paranormaal
Het meevoelen van pijn
Genezen met je handen


Meevoelen van pijn

De magnetiseur en paragnost worden vaak ten onrechte door elkaar gebruikt, terwijl er toch een duidelijk verschil bestaat. Een magnetiseur is iemand die beschikt over het natuurlijke vermogen tot genezen, en daar van bij de uitoefening van zijn beroep gebruik maakt. Sommige magnetiseurs beschikken naast dit vermogen ook over meerdere paranormale kwaliteiten. Men noemt ze paragnost zoals ondergetekende.

Het leven wordt niet geopenbaard door lagen opgeslagen informatie op elkaar te stapelen. Dit wordt kennis. Kennis is informatie die passief is gemaakt. Het leven wordt geopenbaard in het ‘weten’. Weten is bewegende, vrije, spontane informatie. De wetenschap concentreert zich volledig op kennis, en in het bijzonder op kennis die verenigbaar is met de zintuiglijke waarneming. Gebruik je fysieke zintuigen, geniet er van, maar geloof nooit ook maar een ogenblik dat zij de volledige werkelijkheid weergeven.
De paragnost kan waarnemingen doen die buiten de bekende zintuiglijke waarnemingen om gaan. We noemen dit wel helderziend, helderhorend, helderruikend, heldervoelend en helderwetend. In mijn praktijk gebruik ik deze vermogens voor het  ‘invoelen’ van een patiënt ten dienste van het genezing proces. Dit betekend dat ik, wanneer ik met een patiënt bezig ben, iets van de klachten meevoel als of het mijn eigen klachten zijn, dit 'meevoelen' op zich werkt al genezend voor de patiënt! Kunt u zich voorstellen hoe het is om naar die oorlogsbeelden op tv te kijken, hoe dat meevoelt?

Genezen met je handen

De termen magnetiseur, handoplegger en strijker duiden op dezelfde groep genezers. Hoewel het idee dat de genezing door de overdracht van energie via de handen plaats vindt, speelt de geestelijke gesteldheid  van de genezer ook een belangrijke rol. In de geschiedenis valt er moeilijk een onderscheid te maken, tussen de handoplegging in de gebedsgenezing en de handelingen van de genezer. In onze tijd kan gesteld worden dat beide benaderingen zowel maatschappelijk als inhoudelijk verschillen. Terwijl de religieuze achtergrond bij de gebedsgenezing centraal staat, is dit bij de beoefenaars van de magnetiseurs niet het geval. Hoewel deze laatste over het algemeen spiritueel zijn ingesteld, stellen ze de patiënt centraal. Bij magnetiseurs is onomstotelijk vast komen te staan dat je er niet perse in hoeft te geloven. De behandelingsresultaten van kleine kinderen en dieren hebben dit bewezen.

In vrijwel alle culturen treft men de archetypische figuur van de  ‘genezer’ aan. China, India, Egypte en Israël kenden scholen op dit gebied, met een eigen taakopvatting en traditie. Ook in Europa kenden de Kelten, de Germanen en later de Grieken en Romeinen mensen die hun paranormale krachten aanwendden ter genezing van anderen. Vanuit de Middeleeuwen komen vooral de ideeën van Raracelus (1493-1541) naar voren. Hij poneerde een theorie over ziek en gezond zijn, waarin een alles doordringende levenskracht centraal stond. De Oostenrijkse arts Franz Anton Mesmer (1734-1815) bouwde deze theorie uit tot het zogenaamde Mesminisme. De genezingskracht die via de handen werd overgebracht noemde hij 'Animaal Magnetisme'.

Erkenning voor Magnetiseurs

Mesmer behaalde grote successen met zijn therapeutische inzichten, die aan Europese Universiteiten als moderne wetenschap werden gedoceerd. Een belangrijke stimulans vormde 'De bijdrage tot den tegenwoordige staat van animalisch magnetismus in ons Vaderland', uit 1814 van drie Groningse Medici: G.Bakker (Hoogleraar in de Geneeskunde), H.Wolthers (Doctor in de Geneeskunde) en P.Hendriksz (Chirurgijn). Zij verklaarden dat het Magnetisme grote mogelijkheden biedt, ook bij moeilijk of niet te genezen aandoeningen. De Nederlandse medische wereld was onder de indruk van het Magnetisme, vele artsen publiceerden over dit onderwerp. Niet alleen artsen maar ook leken beoefende deze geneeswijze. Van Overheidswege bestond de mogelijkheid te behoren tot de ‘Personen door Zijne Majesteit tot uitoefening van het magnetismus Geregtigd Zijnde’. Alleen kerken waarschuwden tegen het ‘Duivelse Magnetisme’. We zien heden ten dage helaas dat sommige fundamentalisten deze ideeën nog steeds ventileren. De theorie van Mesmer werd rond 1840 steeds meer verdrongen door een nieuw opkomende psychologische school, het Hypnotisme. In 1865 werd de wet van Thorbecke aangenomen die het magnetiseurs Juridisch onmogelijk maakte te praktiseren. Veel magnetiseurs moesten voor de rechter verschijnen, wanneer ze mensen wilde helpen een dragelijker leven te leiden. Heden ten dage is het gelukkig weer toegestaan, zeker wanneer de magnetiseur geen vervanger van de reguliere geneeswijze wil zijn.



 
Copyright 2016. All rights reserved.
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu