Mijn God - Jac Zitman

Als thema voor de boekenweek is dit jaar gekozen het onderwerp "Mijn God". Hierdoor zijn er veel geschriften verschenen met de persoonlijke gevoelens en inzichten die mensen hebben wanneer ze het woord God gebruiken. Het is interessant om te zien dat de kerken en andere religieuze groepen al lang niet meer het alleen recht hebben om over God te praten. Ook boeken zoals bv de Bijbel en de Koran zijn voor heel veel mensen niet meer de enige waarheid. Dit komt omdat steeds meer mensen met een persoonlijk Gods beleven beseffen dat deze, zogenoemde heilige boeken ook door mensen zijn geschreven. Vaak geld voor de schrijvers dat ze zich geïnspireerd voelden door een hogere macht, God zo u wil, maar het zijn toch mensenhanden die de woorden op papier hebben gezet. Vooral de oudere boeken zijn dan ook nog eens vele malen vertaald en op nieuw gerangschikt door allerlei machthebbers. Want machthebbers hebben zich altijd graag bediend van "religieuze waarheden".

Tachtig jaar oorlog tegen de Spaanse koning die met veel geweld de anders denkenden ofwel de "Heidenen" vermoorden uit naam van God is daar een treffend voorbeeld van. We moeten niet vergeten dat Jezus van Nazareth zelf ook heel voorzichtig moest zijn met zijn uitspraken, want op Gods lastering stond in die tijd de doodstraf. Na een paar jaar praten in het openbaar kwam Jezus dan ook in conflict met de heersende religieuze macht en is wegens godslastering ter dood gebracht.

Haar ouders kwamen samen met Jolanda, een meisje van 15 jaar bij mij in de praktijk omdat ze vonden dat het meisje zo vreemd deed. Ze kon zo ernstig zijn voor zo'n jong kind, ze begrepen haar niet. Toen Jolanda voor het eerst bij mij in de praktijk kwam "zag" ik direct haar zachte, licht uitstraling. Dit kind is een mysticus dacht ik, een Godkenner. En ik besloot dat ze zelf haar verhaal maar moest vertellen. Ze had zelf ook direct in de gaten dat ze aan mij haar verhaal, waar ze nog nooit met iemand anders over had gesproken, wel kwijt kon.

"Eigenlijk ken ik het al zolang als ik leef" begon Jolanda haar verhaal. "Maar de laatste tijd wordt het steeds duidelijker, dan loop ik op straat, of ik zit om mijn kamertje mijn huiswerk te maken en dan is het er ineens. Dan voel ik me heel licht en heel blij worden, zomaar zonder enige aanleiding, dan komt er een hele sterke, goede kracht over me, en ben ik Eén met alles. Wanneer dat er is gaat verder alles vanzelf. Dan weet ik dingen die ik eigenlijk niet kan weten. Ik noem het God. Ik kan ook dingen vragen, als ik ergens hulp bij nodig heb, maar eigenlijk hoeft dat niet, want alles komt automatisch goed".

"Wat is dan je probleem", vroeg is Jolanda. "Waar tob je dan zo over". "Nou" zei ze "God is er niet altijd, en dan voel ik me zo alleen gelaten, dan weet ik niet wat ik moet doen.

Dat wat mensen God noemen is in werkelijkheid de bron in jezelf, waarmee je in contact staat met de bron van het hele bestaan. Ieder mens heeft diep van binnen een gevoel van harmonie, van liefde. Voor de meeste mensen zit dit gevoel heel ver weg, voor andere zoals Jolanda zit het aan de oppervlakte, is het duidelijk. Wanneer we als persoon, met al onze bedrijvigheid bezig zijn, lijkt het Goddelijke ver weg. Komen we weer tot rust en richten we ons wat meer naar binnen, dan wordt het steeds sterker, en is het er gewoon weer, want eigenlijk is het nooit weg. Maar het probleem is dat je dat, wat God genoemd kan worden niet kan zoeken, wel kan je het in alle dingen of in de natuur herkennen, want het is de bron van alles. Het komt en gaat, op voor de mens onbegrijpelijke wijze, maar is er dus eigenlijk altijd.

Uit de vele verhalen die tijdens deze boekenweek periode verschijnen blijkt dat voor iedereen God een andere betekenis heeft. Sommige willen het woord God niet eens meer in de mond nemen omdat dit woord door de eeuwen zo bezoedeld is door allerlei kerken en religieuze bewegingen die de mensen zo nodig moeten vertellen hoe ze leven moeten, en wat hun God wel of niet van mensen wil. Ook tijdens deze boekenweek proberen deze betweters het weer. Maar gelukkig houden steeds meer mensen zich vast aan hun eigen Godsbeeld, hun eigen spiritualiteit, zodat ze kunnen zeggen "Mijn God!".

Dit persoonlijk beleven, waar iedereen wel wat mee heeft zal leiden tot de werkelijke vrijheid van Godsdienst, en het einde van het geëvangeliseer, wat zo veel mensen tegen de borst stuit. Iedereen mag zijn eigen geloof hebben, eigen vormen gebruiken die hem of haar het beste lijkt. Niemand kan en mag zich het recht aanmeten dit aan een ander op te leggen, al dan niet ondersteund met hel en verdoemenis.

En Jolanda zult U zich afvragen, wel daar gaat het prima mee, en als ze ergens mee zit, praten we er soms over, kijken we naar het probleem en lost ze het zelf weer op.

Jolanda, één van de vele bloemen in de knop, zal later als ze volwassen is, en tot volle bloei gekomen, wellicht haar inzichten gebruiken om te helpen deze wereld te maken tot een Paradijs voor Alle mensen.