Seksueel Misbruik - Jac Zitman

Helaas wordt ik in mijn praktijk regelmatig geconfronteerd met zowel mannen als vrouwen die op jonge leeftijd seksueel zijn misbruikt door volwassenen. De littekens die dit op de ziel van de slachtoffers achter laat gaan helaas nooit meer helemaal over. De psychische gevolgen kunnen zo ingrijpend zijn dat het leven van de slachtoffers dus danig verstoord raakt waardoor van een normaal leven eigenlijk geen sprake meer is. Zelfs mensen met meerdere persoonlijkheden kom ik regelmatig tegen. Hoewel het allemaal heel bizar kan overkomen is het creëren van meerdere persoonlijkheden de oplossing die de natuur voor deze ernstig getraumatiseerde mensen heeft gevonden. Gelukkig zijn niet alle slachtoffers er zo ernstig aan toe, maar het zijn wel deze gevolgen waarmee de volwassen daders rekening moeten houden, hoewel ze waarschijnlijk niet verder kunnen kijken dan hun eigen zielige genot.

Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik wordt ziek en misselijk wanneer ik lees dat onderwijzers misbruik maken van hun macht en seksueel omgang hebben met leerlingen. Dat dit gebeurd is al meer dan erg genoeg, maar als dan ook nog blijkt dat deze onderwijzers vaak jaren de hand boven het hoofd gehouden zijn waardoor veel meer slachtoffers zijn gemaakt, dan vraag ik me af wat hier aan de hand is. Zowel schoolbesturen als ook de ouders van slachtoffers zagen geen reden om een klacht in te dienen, omdat de onderwijzer in kwestie "toch zo'n goede leraar is" Hiermee hebben alle betrokkenen zich mede schuldig gemaakt aan het leed wat aan verdere slachtoffers is aangedaan. Het meest bizarre vindt ik dan nog wel dat het hier regelmatig zgn. christelijke scholen betreft en dan ook nog vaak van orthodoxe snit. De "goede naam van de school" is dan zo belangrijk dat hiervoor onschuldige kinderen geslachtofferd moeten worden. Het mag natuurlijk nooit zo zijn dat school bestuurders kunnen besluiten om deze afschuwelijke misdaden met de mantel der liefde te bedekken. Kinderen die signalen geven die wijzen op misbruik, dienen ogenblikkelijk in bescherming genomen te worden, zo makkelijk is het niet voor deze slachtoffers om te vertellen dat ze zijn misbruikt. De rechtelijke macht zou deze misdaden niet mogen afdoen met een, veel te korte gevangenis straf, maar ten alle tijden levenslange TBS moeten opleggen, zodat ze verplicht kunnen worden behandeld in een gesloten psychiatrische kliniek. Zo zouden ze dan buiten de maatschappij kunnen worden gehouden en bij vrijlating zou men ze beter in de gaten kunnen, en moeten houden. Daar hebben alle kinderen recht op, en ze schieten er niets mee op wanneer deze misdadigers, hoe verknipt ze ook zijn, als zielig met een moeilijke jeugd enz. worden beschouwd.

November vorig jaar kwam een jonge, alleenstaande moeder van twee kleine kinderen, samen met een vriendin, bij mij in de praktijk. Ze was uiterst gespannen en op van de zenuwen, waar voor ik haar behandelde. Het was mij duidelijk dat ze het een en ander had meegemaakt, en al snel vertelde ze mij, huilend haar verhaal.

Als 17 jarig meisje was ze het slachtoffer geweest van een zedendelict, wat een zeer traumatische ervaring in haar leven was geworden. En nu was het weer gebeurd, de tandarts waar ze al 14 jaar onder behandeling was, had onder de behandeling onzedelijke handelingen bij haar verricht. Ze was doodsbang en wist zich geen raad. Ik vertelde haar dat ze twee mogelijkheden had, ze kon een andere tandarts nemen, en er verder niet meer over praten, en zeker niet op straat, omdat ze dan zelf onderwerp van discussie kon worden, of, en dat leek mij het verstandigste, ze kan aangifte doen bij de politie in Lemmer. Ook dit laatste zou z'n consequenties hebben, heb ik haar uitgelegd, ze zou tot in de details moeten vertellen wat er was gebeurd. Haar moed won het van haar angst, en ze is nog dezelfde dag naar het politiebureau gegaan om aangifte te doen. De opvang van de politie was heel goed, en ook de mensen van slachtofferhulp die naar aanleiding van haar aangifte met haar in contact kwamen, hebben alles gedaan om deze moedige vrouw te helpen. "Toch is het allemaal niet makkelijk geweest" vertelde ze mij deze week na het proces. "Het heeft me allemaal zo'n pijn gedaan, en de kwaadheid over wat hij mij, en indirect mijn kinderen heeft aangedaan worden er door het proces niet minder om".

"Ik vond zijn gedrag voor de rechter, alsof hij een toneelstukje opvoerde, en van zijn medelijden met de slachtoffers moest ik walgen", vertelde ze mij, en ze vervolgde "En dan moet ik zeker nog blij zijn als ik 1000 gulden schadevergoeding krijg, voor de kosten die ik heb moeten maken, en hem moet ik zeker zielig vinden omdat hij 200.000 gulden minder zou verdienen dit jaar".

"Nee, deze man mag nooit meer tandarts zijn, of op een andere manier met vrouwen werken. Het is toch allemaal ongelofelijk wat hij mij, en anderen heeft kunnen aandoen". "Ik wil hem nooit meer zien."

Het is niet zo vreemd dat mannen geïnteresseerd zijn in het vrouwelijk schoon, maar wanneer dit tot een obsessie leidt, en men vrouwen slechts ziet als een lustobject, wordt het een ziekelijke verslaving. Als men, zoals in het geval van de tandarts, dan ook niet meer in staat is zijn begeerte onder controle te houden, wordt men een gevaar voor zijn omgeving.

Helaas zien we, dat de Inspectie van de Volksgezondheid, die al jaren op de hoogte was van het probleem van deze tandarts, niet ingreep en daar mee mede verantwoordelijk is voor de gevolgen. Zoals we dat bij scholen zagen die "foute leraren" de hand boven het hoofd hielden, zo geldt dat ook bij andere instanties. Deze instanties, in dit geval, de Inspectie van Volksgezondheid, mogen nooit eigen rechter spelen, wanneer het om overtredingen van de wet gaat, maar de beoordeling van het handelen van deze delinquenten aan de rechterlijke macht overlaten, daar hebben we een rechtstaat voor, en zo hadden er wellicht minder slachtoffers geweest.

Een andere vrouw die het slachtoffer van deze tandarts is geworden heeft nooit aangifte gedaan, vertelde ze mij, omdat ze dacht dat dit geen zwaar vergrijp is. Ook vertelde ze mij, dat ze er met meer vrouwen, met de zelfde ervaringen over had gesproken, die er net eender over dachten. "Er zijn veel vrouwen die gewoon een andere tandarts hebben genomen, het verhaal dat deze man niet van vrouwen kan afblijven is in Lemmer al jaren bekend".

Tot mijn verbijstering vertelde deze vrouw mij, dat er wel degelijk minderjarige meisjes door deze tandarts zijn betast. Één van deze meisjes was haar eigen dochter, die toen 16 jaar oud was, en er pas over sprak nadat haar moeder thuiskwam met het verhaal "nooit meer naar deze tandarts te willen". Een andere vrouw, met wie ik een lang gesprek voerde, vertelde mij dat haar dochter op 13 jarige leeftijd niet meer naar deze tandarts wilde, "omdat hij steeds aan haar zat".

Deze verhalen van kinderen zijn nooit bij de rechter ter sprake geweest, maar de tandarts zal zelf wel weten hoever zijn obsessie gaat.

Toch wil ik deze man niet helemaal afkraken. Er zijn heel veel mensen die hem een fantastische tandarts vinden en een heel aardige man. Ik heb genoeg vrouwen gesproken, die vol ongeloof op de berichten reageren. "Ik kom al jaren bij hem" vertelde een vrouw mij onlangs, "nooit heeft hij mij anders aangeraakt dan je van een tandarts mag verwachten. Hij is heel aardig en meelevend tegenover mij". En zo zijn er nog meer verhalen. We moeten deze tandarts dan ook niet zien als een helemaal verkeerd mens; zijn volledige bekentenis is daar een duidelijk bewijs van. Wel is het een mens met problemen die zijn oorsprong vinden in zijn persoonlijkheid. Waarschijnlijk heeft hij niet met afwijzingen leren omgaan.

Het is een grote verantwoordelijkheid voor diegene die hem behandelen, omdat wanneer zij verklaren dat hij genezen is hij weer aan het werk zou kunnen als voorheen.

Zo'n obsessie is zo maar niet over, het is een verslaving, je kan het vergelijken met alcoholisme, en het zou heel verstandig zijn, als deze tandarts er voor zorgt dat hij zijn leven en werken zo inricht, dat hij niet meer in de verleiding kan komen.

Nog even terug naar de vrouw die als eerste van al die vrouwen die slachtoffer zijn geworden aangifte heeft gedaan."Ik ben heel blij dat zoveel vrouwen na mij, ook contact met de politie hebben opgenomen, dit heeft mij enorm gesterkt, en een gerucht wat al jaren door Lemmer ging, boven water gebracht.

Het is voor mij allemaal nog lang niet over, zo voelt het, maar ik ben niet weggelopen, ik ben niet gevlucht". "Ik heb gevochten, en heb gewonnen!".