Depressie en Hormonen - Jac Zitman

Een vrouw die gebukt gaat onder de gevolgen van een slecht werkend hormoonstelsel verkeert in een heel ellendige toestand. Niet alleen de vrouw zelf is uit haar gewone doen, maar ook de omgeving, met name het gezin kan behoorlijk ontregeld raken. Hele reeksen van misverstanden , ergernissen en ruzies kunnen binnen het gezin aan de orde komen omdat moeder en\of echtgenote te prikkelbaar, te nerveus, te depressief, te moe, kortom, helemaal niet zich zelf is. Er zijn verschillende "bij" namen voor de verstoring waar de vrouw onder gebukt kan gaan. Ik noem de postnatale depressie, de overgangsdepressie, maar ook p.m.s. ofwel pre menstrueel syndroom, die zich voordoet in de periode voorafgaand aan de maandelijkse cyclus, en als laatste de depressies die zich laten gelden in de puberteit. Soms zie ik meisjes van nog geen 10 jaar oud in mijn praktijk die hier al last van hebben.

Al deze depressies zijn mijns inziens geen psychische afwijkingen of ontregelingen die uit de psyche zelf voort komt. Door de vele patiënten in mijn praktijk, die ik met goed resultaat heb behandeld, ben ik er van overtuigd dat de problemen voort komen uit een hormonale ontregeling. Met name de ontregelde functie van de hypofyse (hersens aanhangsel) die een uitermate belangrijke rol in het lichaam van de vrouw speelt. Tal van functies, oa. die van menstruatie, zwangerschap, lactatie (moedermelk vorming) worden geregeld door de hypofyse hormonen, even als de vruchtbaarheid. De hypofyse staat in zeer nauw contact met het emotioneel verwerking centrum in de hersenen. Naast de depressie die zich kan voordoen bij de slecht werkende hypofyse is ook het biochemisch evenwicht in het lichaam ernstig ontregeld. Dat wil zeggen dat er sprake is van een teveel van een bepaalde stof en een te weinig van andere stoffen, waardoor veranderingen in het zenuwstelsel kunnen optreden.

Veel vrouwen die aan de gevolgen van de slechte werking van het hormoonstelsel lijden komen niet voor niets in een ellendige situatie terecht, dit komt omdat ze in wezen dubbel lijden. Ze lijden op de eerste plaats onder de gevolgen van het verschijnsel en op de tweede plaats zullen veel vrouwen het daarnaast heel moeilijk hebben vanwege het feit dat ze vanuit de medische wetenschap en vaak ook vanuit hun dagelijkse omgeving beschouwd worden als psychisch gestoord. En juist dat laatste in mijns inziens absoluut niet het geval. Deze vrouwen zijn in de beginfase van hun aandoening absoluut niet psychisch gestoord, maar ze kan het door een verkeerde medische benadering wel worden.

Ik ben van mening dat de toediening van kalmeringsmiddelen en antidepressiva tot de medische schoonheidsfouten gerekend moeten worden omdat ze niets doen aan de oorzaak. Ze zullen de patiënte in kwestie uitsluitend verder het dal in helpen, ondanks het feit dat je van zo'n kalmeringsmiddel wel lekker rustig kunt zijn. Als een vrouw steeds maar aangesproken wordt op grond van haar psychische ontregeling, wordt het waarschijnlijk alleen maar erger. Die psychische ontregeling is uitsluitend een symptoom, een gevolg van iets dat zijn oorsprong elders heeft. Als je een vrouw blijft "doorzagen" op grond van die symptomatische verschijnselen zal ze zich steeds onmachtiger gaan voelen. Want eigenlijk wil ze wel normaal en opgewekt doen, maar ze kan niet. Ze wil zich dolgraag fit en gezellig gedragen maar ze is er gewoon niet toe in staat. Ze vindt het verschrikkelijk dat ze van die nare buien heeft, soms zo afwijzend is naar haar echtgenoot en kinderen, maar ze kan er niets aan doen, en leeft vaak met grote wroeging, wat weer tot allerlei angsten e.d. kan leiden. Praten over de problemen heeft vaak geen zin, en dat doe ik in eerste instantie ook niet met deze patiënten, omdat ze zelf niet in staat zijn hun gedachten op een rijtje te krijgen en de problemen op te lossen. De gedachten gaan maar door, als een niet te stoppen stroom en praten heeft geen zin tot het hormoonstelsel weer goed werkt.

Allerlei zaken uit het verleden zie je tijdens zo'n periode dan ook weer te voorschijn komen, en verdwijnen als alles weer goed werkt, zonder veel gepraat. De psychiater dr.Hoes heeft het biochemische mechanisme, volgens welke dit alles tot stand komt, beschreven als het subklinisch pellagra. Hij komt tot een indrukwekkende rij van verschijnselen, die direct in relatie gebracht kunnen worden gebracht tot symptomen van verstoringen van het hormoonstelsel. Dr.Hoes geeft de volgende opsomming van symptomen die het gevolg zijn van te korten aan stoffen die tot een slecht werkende hypofyse leiden:

Heel wat lichamelijke en psychische problemen die hun oorsprong vinden in een tekort op lichamelijk gebied die vrij eenvoudig op te lossen zijn met heel gewone middelen en goede behandeling. Dit is geen alternatieve veronderstelling van een dwaze magnetiseur, zo als men mij zou kunnen zien, maar een klinisch bewezen feit.

Zoals we in de opsomming van dr.Hoek zagen is hyperventilatie een verschijnsel dat bij postnatale depressie kan optreden. Hyperventilatie kent de volgende verschijnselen: Duizelingen, Hartkloppingen, Uitstralingspijn in de linker arm, hals en kaken. Een lam gevoel in de spieren, angst gevoelens en het gevoel bewusteloos te raken met als gevolg totale paniek.

Als een jonge moeder alleen thuis is met haar baby kan dat tot enorme ontreddering leiden, en haar het gevoel geven dat ze zich niet alleen kan redden. Ze probeert bij haar positieve te blijven, terwijl het gevoel van "er moeten zijn" tot grote angst gevoelens kan leiden. De familie zal met goed bedoelde adviezen komen die vaak de zaak alleen maar erger maken, omdat ze er van uit gaan dat het psychische problemen zijn. Wanneer zo'n vrouw dan "door het lint gaat", de verantwoordingen voor haar kind afwijst, op de vlucht slaat, of in het ergste geval zich zelf of het kindje iets aandoet krijgt ze de hele maatschappij over zich heen en wordt als psychisch gestoord bestempeld, en ze wordt dan ook als zodanig behandeld, zonder dat men naar de lichamelijke oorsprong van de problemen kijkt. Kunt U zich een beetje voorstellen hoe zo'n door iedereen onbegrepen vrouw zich voelt? Hoelang kan zo'n postnatale depressie duren, zult u zich wellicht afvragen. Veel vrouwen blijken, onbehandeld, gedurende lange jaren psychische onevenwichtigheden te ervaren die hun oorsprong in een postnatale depressie vindt. Een patroon van verstoringen, dat duurt tot 20 jaar na de laatste bevallingen is geen uitzondering.

In de jaren dat ik als paragnost / magnetiseur werk heb ik al vele vrouwen met allerlei problemen, die hun oorsprong in een slecht werkend hormoonstelsel hebben, kunnen helpen. Van overspannen vrouwen en postnatale depressies, tot problemen met hyperventilatie en de meest nare angsten en fobieën. Ik heb een aantal middelen kunnen ontwikkelen die een goede bijdrage leveren bij deze problemen. Het belangrijkste inzicht dat ik kreeg is wel het feit dat het hormoonstelsel met de aanvulling van de juiste voedingsstoffen weer goed gaat werken, waar door vrouwen zich weer goed in hun vel voelen zitten