Rogiertje - Jac Zitman

Toen we wisten, dat zijn lichtje aangestoken was, hebben we gezegd,

dat hij een heiden zou zijn en Rogier zou heeten.

Een vrije heiden zou hij worden, die daden zou durven verder dan zijn vader, die in verten zou zwerven verder dan zijn vader, die het vuur zou overnemen en zou branden, verder dan zijn mattere vader.

Zooals een hooge wolk, uit donkeren stapel opgedreven, zijn kop verheft in het licht, zoo zou hij opvaren uit de kanteling onzer krachten.

Toen we het wisten, zijn we gezworven de lange stranden langs,

want we willen hem wetten den honger naar de verte.

Toen we het wisten, zijn we getrokken naar het Westen,

waar de wolken branden in den avond, want we willen hem scherpen den dorst naar bloed en goud.

Toen we het wisten, zijn we naar de zee gegaan, want we willen hem schenken den nood om de eeuwige vernietiging.

Toen we het wisten, zijn we gaan luisteren naar den nachtwind in de boomen, want we willen, dat hij het geheim zal verstaan.

Toen we het wisten, zijn we gaan wandelen in den regen, want we willen, dat hij mild zal zijn en berusten.

Toen we het wisten. zijn we geklommen op den hoogsten top en we hebben de armen gestrekt naar de zon.

Want wij willen, dat hij Haar priester zijn zal en dat hij aan Haar zal verbranden.

Rogier zal zijn naam zijn, dat zal hem sterk maken en ruig, als de boeren van mijn eiland.

.....

Rogier, dat is de oude toren aan zee,

waar 's nachts de vuren branden.

Rogier, dat is de hartstocht van eiken.

Rogier, dat is de macht van den basalten golfbreker.

Rogier, dat zijn de breedgeschofte paarden van mijn eiland.

Rogier zal zijn naam zijn en hij zal hem dragen onder het volk als een rooden mantel.

Rogier, hij zal de roede voeren.

Een heiden zal hij zijn,

dan zal hij zijn liefde niet rekenen.

Hij zal een stortstroom zijn van de bergen naar zee.

.....

Een heiden zal hij zijn, dan zal hij naar de vrucht niet reiken.

Hij zal zwerven zonder doel en de aarde zal bloeien onder zijn voet.

Een heiden zal hij zijn, dan zal hij niet zoeken.

Maar de verborgen ader zal hem trekken.

Een heiden zal hij zijn, dan zal hij veranderen van dag tot dag.

Hij zal geen grenzen kennen.

Een heiden zal hij zijn, dan zal hij zwijgen en verwerpen.

Niemand zal hem onderwerpen.

Niemand zal hem kennen.

Een heiden zal hij zijn, dan zal hij God herkennen.

Hij zal veracht zijn.

Een heiden zal hij zijn, dan zullen de dieren naar hem toekomen.

Hij zal dooden zonder schuld

.....

Een heiden zal hij zijn,

dan wordt de wind zijn broeder en zijn zachte zuster zal de regen zijn.

Hij zal de heilige verhalen verstaan.

Een heiden zal hij zijn, dan wordt de zee zijn vader

en zijn moeder zal de diepe nacht zijn.

Zijn hart zal kloppen met den grooten polsslag.

Een heiden zal hij zijn,

dan zal een licht hem verblinden,

dan zal een stem hem verdwazen.

Hij zal den weg gaan, waarvan geen terugkeer is.

Een heiden zal hij zijn, dan zal hij verzinken.

Hij zal in zee steken en vergaan.

Dan zal hij suizen in de bladeren,

dan zal hij spreken in de zee.

Dan zal hij ademen in den nacht,

dan zal hij roepen in den wind.

Dan zal hij wezen over tijd en wereld.