Verbazing - Jac Zitman

Daar het zulk prachtig weer was Zaterdag, besloten we in de namiddag nog een stukje om te rijden door Gaasterland. De zon scheen over de vlakke Friese weilanden, afgewisseld door de glans van de met ijs bedekte, zilver gekleurde meren. Hier en daar werd geschaatst op een klein slootje of een ondergelopen stuk land. De eerste Kievieten lieten zich zien, evenals Zwanen die zich als de koningskinderen van het bevroren, witte landschap lieten bewonderen. Ook de Paarden en de Schapen genoten van het lekkere zonnetje. Een boer had zijn schapen met vroege lammeren, die al enkele weken oud zijn, ook even naar buiten gelaten. Ergens anders speelde twee jonge paarden in hun bak.

Rond zonsondergang zijn we even uitgestapt bij het IJselmeer, waar de vuurrode zon de hemel een kleur gaf die ik hier helaas niet voor U kan beschrijven. Ook al zou ik heel precies de kleurenpracht beschrijven, dan nog zou het slechts woorden zijn. Woorden die uiting geven aan die mystieke sfeer die zo rond zonsondergang aanwezig is , met daar in opgenomen de lucht, het meer en de tot rust komende aarde.

Nog onder de indruk van dit prachtige schouwspel reden we verder. We stopte toen we op het dak van een kleine dijkwoning een Ooievaar zagen staan. In de tuin van de woning stond een andere Ooievaar door het raam naar binnen te kijken, naar een vrouw die daar binnen zat. Vol verbazing keken we naar dit wonderlijke schouwspel. De Ooievaar liep naar de voordeur van de woning en leek ergens op te wachten. Aan de bewegingen van zijn kop konden we zien dat er iemand aan kwam. De deur ging open en een gedrongen oude man met een goedmoedig rond hoofd en een pet op kwam naar buiten. De Ooievaar wil in eerste instantie de woning binnen stappen, maar de man wijst hem vriendelijk terecht en loopt naar een schuur naast de woning, gevolgd door de meter hoge zwart, witte vogel. Even later komt de man weer uit zijn schuur, gevolgd door de Ooievaar. In zijn hand heeft de man een dode muis of iets dergelijks die hij in een bak water doopt en dan aan de vogel voert. Hierna verdwijnt de man weer in de schuur om met een nieuwe muis tevoorschijn te komen. De partner van de Ooievaar is al die tijd op het dak van de kleine woning gebleven, maar laat zich nu door de situatie overhalen om ook zijn kostje op te halen. Met een wijde vleugelslag land de prachtige vogel naast zijn of haar levensgenoot. Beide vogels krijgen nog wat te eten en drinken uit de bak water. Dan gaat de schuur op slot en verdwijnt de oude man in zijn warme woning, ons verbaast achter latend met dit onverwachte schouwspel.

De zon is onder, de aarde donker en ook wij gingen naar huis. Zo maar een dag, met zoveel schoonheid die op je weg komt als je het niet zoekt.

Die Ooievaars zijn van vroeger uit, en ook nu nog de brenger van nieuw leven. Ik heb in mijn praktijk een hele muur vol geboortekaartjes van echtparen die aanvankelijk geen kinderen konden krijgen. Hoeveel Ooievaars op al die kaartjes staan afgebeeld weet ik niet, maar het zijn er toch heel wat. Door dat landelijke bladen aandacht hebben besteed aan het fenomeen dat zo veel mensen alsnog een baby kregen na door mij behandeld te zijn, weten nu mensen uit heel Nederland, en zelfs het buitenland, het voormalige kerkje in Oosterzee-Buren te vinden. Niet alleen kinderloze echtparen weten me te vinden maar ook mensen, met allerlei lichamelijke en psychische klachten komen hier naartoe. Ik doe er alles aan om mijn patiënten te helpen en vind het heerlijk als ik zie hoe iemand die aanvankelijk met heel veel problemen bij me kwam, na verloop van tijd opgewekt en gelukkig is. Toch kan ook ik niet iedereen lichamelijk weer helemaal gezond maken. Ook voor deze mensen hoop ik wat te kunnen doen om het leven wat prettiger te maken.

En als ik dan al een boodschap heb, dan is het wel een heel eenvoudige. Voor ieder mens is er de rust in zichzelf, als algemeen menselijke eigenschap. Soms ondergesneeuwd door de gebeurtenissen, door gepieker en gezorg. Maar, altijd diep van binnen aanwezig, bij ieder mens. Vanuit die rust, die we kunnen hervinden, wordt de geest weer open en spontaan en beleven we het leven zoals het bedoeld is:  Vol verbazing.